2016 maar leven in het verleden

Zoals iedereen weet heeft Roemenië erg te lijden gehad van het communisme . Sinds de val van dit bewind in 1989 is er veel veranderd en willen de generaties die na de val zijn geboren anders en vooruit. Je merkt dit aan hun manier van praten en doen . Maar ook de mensen die onder de laatste jaren van het bewind geboren zijn en opgegroeid willen verder , zij zeggen duidelijk we leven nu in 2016. Dit is heel belangrijk om een land tot ontwikkeling en bloei te brengen . Alleen zijn er onder de oudere generatie die onder het bewind geleefd hebben nog mensen die dan wel in 2016 leven maar zich vasthouden om niet te zeggen vastklampen aan de ideeën van het communisme . Dit zorgt in die gezinnen waar Opa , Oma of beide ouders of één van de ouders nog in die wereld denkt en leeft voor grote spanningen . Dit zie je vooral in gezinnen waar één van de ouders of beide ouders opgeleid zijn door de destijds machthebber en gedrild zijn op hun scholen maar ook de gewone bevolking. Wij als westerlingen kijken daar uiteraard heel anders tegen aan en weten soms niet wat we horen en mee maken hoe mensen vast houden aan het oude . We hebben dit al een aantal malen meegemaakt in onze omgeving hoe mensen in hun verhalen het oude systeem verheerlijken maar eigenlijk tegelijkertijd hun ogen sluiten voor alle ellende ,angst en onderdrukking. We maken het nu wederom mee in onze directe omgeving van een gezin waarvan de kinderen zich los proberen te weken van het ''regime'' thuis waar nog echt de denkbeelden zijn uit de tijd van het communisme., de vader had een belangrijke positie ten tijde van het regime en daarna en zit '' vastgeroest '' in de oude denkbeelden, Ouders die alles controleren van hun kinderen ,dus hun smsjes lezen , kinderen wijs maken dat hun telefoon wordt afgeluisterd, dat ze met niemand mogen praten omdat je niemand maar dan ook niemand kan vertrouwen . En dat iedereen buiten hun huis de vijand is . Dit is echt een complete hel voor  jongeren die zo opgroeien .Op school en bij vrienden zien ze hoe het anders kan en is en ook in de media maar thuis is het regime nog aanwezig. We hadden het hier onlangs nog met een goede vriend van ons over hij is geboren en gedeeltelijk opgegroeid onder het regime . Hij zegt ook deze mensen leven thuis in een gevangenis en om daar uit weg te kunnen komen moeten ze eigenlijk weg vluchten van thuis en breken met alles. Maar dat is moeilijk .Het is dan ook niet zo vreemd dat mensen van nu uit deze gezinnen die nog zo leven zelfmoord proberen te plegen en opgenomen worden omdat ze er niet meer tegen kunnen  om thuis onder een dictator te leven . Jonge mensen die zich los weten te maken van zo'n gezinssituatie thuis hebben dan ook een hele grote stap genomen door weg te gaan uit deze voor hun gevangenis en kunnen het redden met goede mensen om zich heen en vaak goede psychische hulp. In alle landen waar het communisme ooit aan de macht is geweest hoor je dit maar ik geloof dat het hier soms nog wel heel erg is . Al merk je er in het dagelijks leven weinig of niets van totdat je ermee wordt geconfronteerd.Overal ter wereld zijn ouders die het leven van hun kinderen willen bepalen en beïnvloeden maar zoals wij hier soms mee maken is heel erg en voor de jongelui die dat dat overkomt heel zwaar. Gelukkig is het grootste deel van de oudere generatie alleen maar blij met de vrijheid en mogelijkheden die er nu zijn en wil de jongere generatie alleen maar vooruit .Maar zolang er nog mensen zijn die onder het bewind hebben geleefd en gewerkt en in dat gedachten goed zijn blijven hangen zal je dit tegen blijven komen .