Over een Nederlands gezin dat naar Roemenië is geëmigreerd. We wonen in een dorpje in de buurt van Arad aan de voet van het zarand gebergte.
woensdag 30 maart 2016
Even een berichtje tussendoor, over de appartementen
Vandaag heeft onze zoon de officiële registratie akte van zijn bedrijf opgehaald , de renovatie en inrichting is bijna klaar en nog langs een aantal instantie's o.a de brandweer en dan is alles rond.
Op de foto een voorbeeld van het registratie certificaat
zaterdag 26 maart 2016
Fijne pasen.
Christus is Verrezen zeggen de mensen hier tegen elkaar . |
maandag 21 maart 2016
Weer thuis
Inmiddels hebben we onze dochter opgehaald en een gesprek gehad met de locatiemanager .Er zijn afspraken tussen manager en personeel over b.v half jaarlijks overleg met ouders en daar is niet aan voldaan en zo nog het één en ander . Hij hoorde ervan op dat er zoveel was misgegaan en zou het er met het team en het betreffende personeel lid/leden over hebben .Maar ook veel werd simpelweg van tafel geveegd . Zoals bv het onverzorgd erbij lopen, te vaak klusjes voor anderen op moeten knappen , terwijl ieder zijn vaste dagtaken heeft, gedrag etc. Maar dat neemt niet weg dat we blij zijn dat we alle punten op tafel hebben kunnen leggen, we denken maar zo wij hebben gezegd wat we wilde zeggen en of ze er wat mee doen is aan hun . Nu verder afwachten hoe de overdracht verder gaat en of de begeleider nog contact opneemt zoals gezegd is . Inmiddels zijn alle papieren voor de nieuwe woonlocatie in orde gemaakt en hebben we haar nieuwe kamer gezien . Het huis waar ze in mei gaat wonen waren we al een paar keer geweest, het is een kleine stichting met een gezinshuis . De gezinsouders ( de gezinsmoeder is gediplomeerd werker in de gehandicaptenzorg) zijn hele lieve en betrokken mensen en hebben een vast team om zich heen . Waar ze nu nog woont is een onderdeel van een grote stichting en een grote groep verdeeld over 2 huizen met wisselende begeleiders. Het gezinshuis kan je eigenlijk een beetje vergelijken met een gezin alleen dan met gespecialiseerde vaste begeleiders. Voorlopig is onze dochter voor vakantie mee terug gegaan met ons en gaat ze kort voor haar verhuizing terug naar haar huidige woongroep om daar afscheid te nemen en een paar dagen later te verhuizen . Sinds een maand ongeveer kan je 2 x per week op dinsdag en donderdag vanaf Timisoara vliegen naar Eindhoven en op zaterdag van Eindhoven naar Timisoara . Dus dat maakt het vliegen en reizen een stuk makkelijker , al is bij ons vandaan naar Boedapest ook maar 3 uurtjes rijden .Dus wat dat betreft zitten we gunstig.
maandag 14 maart 2016
Wat is wijsheid ????
Toen wij nog in Nederland woonde hebben hebben we heel erg gezocht naar een goede woonvoor-ziening voor onze dochter . Zij heeft door haar aangeboren ziekte een ontwikkelingsachterstand . Ze noemen dit voor het gemak maar een verstandelijke handicap , terwijl dit nooit is aangetoond . Ze heeft een hoog niveau en kan heel veel . Maar in combinatie met haar Narcolepsie is ze een jonge vrouw inmiddels die je niet moet overvragen want dan klapt ze in en krijgt allerlei klachten . Dit hebben we destijds bij de zorginstelling waar zij nu woont kenbaar gemaakt , we houden daar allemaal rekening mee. Als je haar blijft over vragen en ze het niet meer trekt . Ook op haar werk merken ze dat het niet goed gaat met haar .Maar de begeleiders in het huis die zien om de één of andere reden niet wat er loos is . Zo belde ze 4 weken geleden Mam schrik niet maar op mijn werk de kinderboerderij heeft de shetlandpony op mijn voet getrapt , en dat doet erg zeer. Oei wat een schrik de bedrijfshulpverlener had het al keurig gekoeld en gezwachteld en ze was al naar de huisarts geweest. Een kneuzing van haar voorvoet. Door haar spierziekte heeft ze een andere anatomie van haar voeten dus die zijn extra kwetsbaar. In het huis vonden ze dat ze alles gewoon kon doen en ja als je niet tegen haar zegt neem rust ermee dan blijft ze actief. Dus wilde ze haar boodschappen laten doen etc. Als ouders kunnen we heel wat hebben maar toen toch maar even gebeld dat dit niet de bedoeling is en dat ze toch echt rust moet nemen met die voet . Ze is toen na dat weekend een paar dagen bij een vriendin wezen logeren en heeft even bij getankt zoals wij dat noemen. Op haar woon lokatie zijn er meer een meer dingen waar wij als ouders niet achter kunnen staan en als we dan onze mond open doen begrijpen ze dat niet of vinden het meer dan lastig. Helaas zijn wij niet de enige ouders en is er onlangs om die reden al een jonge vrouw verhuisd naar elders ook zij trok het niet meer . Als je er wat van zegt wordt het weggepraat en beterschap beloofd , later blijkt dat de andere medewerkers niets van de afspraken weten . Oftewel geen goede onderlinge communicatie . De locatiemanager weet naar ons idee niet half wat er zich allemaal afspeelt en praat de zorgen van de ouders weg. Nu zijn wij misschien een beetje te kritisch maar als ouder wil je toch het beste voor je kind en vooral als je zoals wij wat verder weg zit is het extra belangrijk dat je kind op een fijne locatie woont. Inmiddels is de keus gemaakt voor een andere woon locatie voor onze dochter , een gezinshuis dus kleinschalig en heel huiselijk . Nu woont ze in een woongroep waarbij ze dagelijks naast nu werk allerlei taken hebben als wassen , boodschappen doen , koken etc, oftewel er zijn er die daar de kantjes eraf lopen en de anderen ervoor op laten draaien .Als je hier wat van zegt is het ja we zullen erop letten ........................ de rest laat zich raden .Samen met onze dochter zijn er een paar die dan maar weer zeggen Oke ik ga wel en dan zo moe als ze zijn na werktijd de boodschappen gaan doen terwijl de andere met hun telefoon zitten te ''spelen'' , achter de computer etc. Ja en op een gegeven moment trekken ze dat niet meer . Oftewel inmiddels is er een officieel schrijven naar de huidige zorginstelling gegaan en haar zorgovereenkomst opgezegd en weet ze dat het nu aftellen is wanneer ze gaat verhuizen . We gaan daarom eerder naar Nederland om haar even een stukje steun te bieden en met haar toekomstige zorglocatie dingen door te praten .Inmiddels is het zo erg dat ze loopt over te geven en oververmoeid is omdat ze het niet meer trekt . De begeleiders willen haar naar de huisarts sturen want hoe kan het toch dat ze steeds maar ziek is , heeft ze misschien wat onder de leden ????? Wat zou je denken van overbelasting oftewel overvragen van iemand ? Met mensen zoals onze dochter die op een hoog niveau zitten door hun handicap en waar je niets aan ziet loop je het risico dat ze te hoog worden ingeschat en teveel eisen aan hun worden gesteld met als gevolg dat ze allerlei psychosomatische klachten krijgt / krijgen en daar helpt geen pilletje tegen . Dus ................... 1 oplossing haar minder overvragen en rust gunnen en kijken hoe we de periode dat ze nog op deze groep moet zijn voor haar draaglijk kunnen maken . Wordt vervolgd.
maandag 7 maart 2016
Stand van zaken met de vakantie appartementen
I
Abonneren op:
Posts (Atom)